Biografije učesnika
Vladimir Orlić, potpredsednik Glavnog odbora SNS, rođen je 15.04.1983. u Beogradu. Završio Osnovnu školu „Jovan Popović“ u Obrenovcu (1998), Matematičku gimnaziju u Beogradu (2002), diplomirao na Elektrotehničkom fakultetu Univerziteta u Beogradu – Odsek za elektroniku, telekomunikacije i automatiku, Smer za telekomunikacije (2007), gde je stekao i zvanje doktora nauka elektrotehnike i računarstva – na Odseku za telekomunikacije i informacione tehnologije (2011). Profesionalno angažovan u struci: na poziciji inženjera za istraživanja i razvoj u Istraživačko-razvojnom centru „Imtel mikro-opt dd“ (2007), zatim u Institutu za mikrotalasnu tehniku i elektroniku „IMTEL Komunikacije AD“ (2008), u kom je obavljao i dužnost rukovodioca Odeljenja za digitalnu obradu signala (2008-2011). Radio na poziciji senior inženjera u „High Tech Engineering Center doo” (2011-2012), a od 2012. godine zaposlen je u Institutu „VLATACOM doo“ na poziciji sistem arhitekte. Bio je višestruki stipendista Ministarstva prosvete i sporta Republike Srbije, stipendista Fonda Vlade Republike Srbije za mlade talente i stipendista Ministarstva za telekomunikacije i informaciono društvo Republike Srbije. Dobitnik je nagrade za najbolji rad mladog autora na konferenciji TELFOR 2007. Autor je više od 80 naučnih i stručnih radova, tehničkih rešenja, učesnik na više projekata Ministarstva prosvete, nauke i tehnološkog razvoja Republike Srbije. Učestvuje i kao član tima / odgovorno lice i na većem broju internih kompanijskih projekata, namenjenih komercijalnom tržištu. Višegodišnji je član Komisije za predlaganje nagrada za mlade autore na konferenciji Telfor, član više različitih profesionalnih udruženja pod okriljem IEEE, recenzent i član odbora u međunarodnim stručnim časopisima i na konferencijama, član Naučnog veća Instituta. U naučno zvanje „naučni saradnik u oblasti tehničko-tehnoloških nauka - elektronika, telekomunikacije i informacione tehnologije“ izabran 2015. godine, reizabran 2020. godine. Član Srpske napredne stranke od 2008. godine. U stranci primarno obavljao dužnosti u sferi informisanja i medija, kao i organizacionih poslova. Bio je predstavnik stranke u radnim telima Evropske narodne partije. Više puta biran za predsednika Saveta za informisanje Opštinskog odbora SNS na Čukarici. Obavljao različite dužnosti u sektoru informisanja pri GrO SNS Beograd i višim organima Stranke. Obavljao dužnost sekretara Opštinskog odbora (2014/2015) i potpredsednika Opštinskog odbora SNS Čukarica (od 2015). Bio je kandidat za odbornika u Skupštini grada Beograda na listi Srpske napredne stranke 2012, 2014. i 2018. godine, za odbornika u Skupštini Gradske opštine Čukarica 2016. godine. Odbornik u Skupštini grada Beograda od 2016. do 2022. Izabran za narodnog poslanika sa liste „Aleksandar Vučić - Budućnost u koju verujemo“ 2014. godine, potom 2016. godine sa liste „Aleksandar Vučić – Srbija pobeđuje“, 2020. godine sa liste „Aleksandar Vučić – Za našu decu“, a 2022. sa liste „Aleksandar Vučić – Zajedno možemo sve“. Obavljao dužnost zamenika predsednika Poslaničke grupe Srpske napredne stranke u Narodnoj skupštini od 2016. do 2020. godine, potpredsednika Narodne skupštine od 2020. do 2022. godine. Za člana Predsedništva Srpske napredne stranke izabran 2017. godine, a za potpredsednika Glavnog odbora SNS 2021. godine. Kao narodni poslanik bio je član više radnih tela u okviru NSRS, parlamentarnih delegacija i PGP. Predsednik Parlamentarnog odbora za stabilizaciju i pridruživanje EU - Srbija (2014, 2016, 2020). Završio obuku i edukaciju u Klasi slušalaca za rezervne oficire Vojske Srbije 2010. godine, gde je stekao čin rezervnog potporučnika Vojske Srbije. Govori engleski jezik. Oženjen Anđelkom, otac Nikoline, Sofije i Anastasije. Živi i radi u Beogradu.
Tomislav Momirović, ministar unutrašnje i spoljne trgovine Rođen je 1983. godine u Beogradu. Osnovnu i srednju školu završio je u Beogradu. Diplomirao je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gde je bio student-prodekan, član Saveta fakulteta i član Saveta Univerziteta u Beogradu. Bogato iskustvo u privatnom sektoru stekao je na rukovodećim pozicijama, unapređujući poslovanje, uvodeći inovacije i kreirajući investicione prilike, uz konstantan rad na jačanju matičnog privrednog sektora. Od otvaranja novih radnih mesta do zaštite normalnog funkcionisanja u uslovima globalne pandemije, bio je spreman da uloži veliku energiju u širenje privrednih aktivnosti radi generisanja stabilnog razvoja Republike Srbije. Na lični poziv predsednika Srbije Aleksandra Vučića, iz privatnog sektora prelazi u državni, na dužnost ministra građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture u Vladi Republike Srbije od 2020. godine. U periodu od 2020. do 2022. formirao je efikasan tim, koji je u uslovima globalne epidemije korone i ogromnih političkih nestabilnosti na istoku Evrope, obezbedio stabilno izvođenje najvećih infrastrukturnih radova u istoriji Srbije. Dobitnik je priznanja – Junske nagrade opštine Ivanjica za doprinos izgradnji lokalne infrastrukture, zlatne medalje „Takovski ustanak” za izuzetan doprinos u razvoju infrastrukture u opštini Gornji Milanovac, Povelje zahvalnosti opštine Kučevo za doprinos izgradnji infrastrukturnih projekata, Plakete sa zlatnim amblemom za veliki doprinos realizaciji kapitalnih projekata na teritoriji opštine Vrnjačka Banja, kao i Plakete zahvalnosti opštine Varvarin, kao društvenog priznanja za izuzetna dostignuća i rezultate ostvarene u radu ove opštine. Član je Predsedništva Srpske napredne stranke. Tečno govori engleski jezik. Oženjen, otac dvoje dece.
Ms Stefanie Krause brings 17 years of humanitarian and development work, including in emergency operations, with a focus on management, social and economic rehabilitation, education, and humanitarian coordination. She has been working with UNHCR for 13 years in the areas of refugee protection, emergency and program management, advocacy and partnership building, and policy development. She has worked with UNHCR, NGOs and development partners in Africa, Asia, Europe and at UNHCR headquarters. Ms Stefanie Krause assumed her functions at the UNHCR Representation in Serbia in September 2020. She was assigned Representative ad interim, UNHCR Representation in Serbia in April 2022. In addition to German, her mother tongue, Ms Krause speaks English, French and Spanish. Ms Krause graduated at the International Business and Cultural Studies, Passau University. She holds the title Master of Humanitarian Assistance (NOHA) obtained at the Ruhr-University Bochum, Germany.
H.E. Mr. Sanjiv Kohli is Ambassador of India to Serbia. An electronics engineer by education, Mr. Kohli served in the industry and in Indian Railways before joining the Indian Foreign Service in 1988. He has previously served at Indian Missions in Kuwait, Egypt, Saudi Arabia, Oman, Russia and Qatar. He has also served at different positions in the Ministry of External Affairs including the West Africa Division. He was India's High Commissioner to New Zealand and Tanzania. He is married to Dr. Ruma Kohli and they have two daughters and a son.
Mirjana Filipović, posebni savetnik ministra privrede Rođena je 1. marta 1978. godine u Valjevu. Diplomirala je 2002. godine na Ekonomskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Titulu magistra je stekla 2009. godine na Ekonomskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, sa magistarskim radom „Perspektive razvoja Elektroprivrede Srbije u okviru energetske zajednice zemalja jugoistočne Evrope“ .Poseduje diplomu Harvardove pregovaračke škole. Do 2005. godine je radila u Ministarstvu finansija Republike Srbije – Sektor za trezor, Odeljenje za upravljanje dugom. Od 2005. do 2012. godine radila u JP „Elektroprivreda Srbije“ - Direkcija za ekonomsko finansijske poslove-Sektor za devizni platni promet kao i Direkciji za trgovinu električnom energijom. U periodu od avgusta 2012. do februara 2013. godine obavljala funkciju pomoćnika ministra energetike, razvoja i zaštite životne sredine i bila zadužena za Sektor elektroenergetike. Od 2013. godine do maja 2014. godine radila je u JP „Elektromreža Srbije“, kao Direktor sektora za trezor. Od 15, maja 2014. godine do oktobra 2020.godine obavljala funkciju državnog sekretara Ministarstva rudarstva i energetike Republike Srbije. Nakon prestanka funkcije radila u Elektromreži Srbije do avgusta 2021. godine kao savetnik generalnog direktora, a zatim u WD Concordwest na poziciji pomoćnika generalnog direktora za razvoj do novembra 2022. godine od kad je posebni savetnik u Ministarvu privrede. Govori engleski, služi se italijanskim jezikom. Majka je jednog deteta.
Nenad Ivanišević, rođen je 1972. godine u Konjicu u Bosni i Hercegovini. Po obrazovanju je diplomirani pravnik. Stekao je zvanje magistra nauka međunarodne ekonomije a zatim i zvanje doktora ekonomskih nauka. Licencirani je stručni radnik u oblasti socijalne zaštite. Od 1995. godine radi u Gerontološkom centru u Subotici, a od 2001. do 2014. i od 2017. do 2020. godine na funkciji je direktora te ustanove. Od 2016. do 2018. godine bio je profesor predavač na Fakultetu za hotelijerstvo i turizam u Vrnjačkoj Banji, a od 2019. do sada u Visokoj zdravstvenoj školi strukovnih studija u Beogradu. Obavljao je dužnost državnog sekretara u Ministarstvu za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja (2014–2017) i u Ministarstvu građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture (2017-2020), kao i posebnog savetnika potpredsednice Vlade Republike Srbije. Bio je poslanik u Skupštini AP Vojvodine u periodu od 2008. do 2012. godine. Od 2020. godine je pokrajinski sekretar za privredu i turizam u Pokrajinskoj vladi Autonomne pokrajine Vojvodine. Govori engleski jezik. Oženjen je i otac je dve ćerke.
Neda Đokić imenovana je za direktorku kompanije HEINEKEN Srbija od 1. oktobra 2021. godine. Dolaskom na novu poziciju, Neda predvodi HEINEKEN tim u Srbiji i doprinosi daljem održivom razvoju i rastu kompanije. HEINEKEN Srbija je jedna od najbrže rastućih kompanija na srpskom tržištu čiji brendovi i proizvodi čine svakodnevne životne trenutke prijatnim i zabavnim – Zaječarsko® pivo, sa više od 125 godina dugom tradicijom, omiljeni je izbor potrošača na srpskom tržištu piva, dok se uz Heineken® najbolje uživa u gledanju fudbala ili u dobrom provodu. Svojim bogatim poslovnim iskustvom i znanjem, Neda doprinosi daljem jačanju pozicije lidera kompanije HEINEKEN u Srbiji, uz fokus na razvoj ljudi, snažnu strategiju rasta kroz brendove koje potrošači vole, jačajući partnerski odnos sa kupcima i stvarajući bolji svet za lokalnu zajednicu u kojoj kompanija posluje. Neda je prvi direktor koji dolazi iz Srbije u HEINEKEN svetu, što predstavlja izuzetan uspeh ali i veliku odgovornost: „Velika mi je čast što sam na čelu kompanije HEINEKEN Srbija. Radujem se svakodnevnoj saradnji sa uspešnim i talentovanim timom koleginica i kolega koji su, ne samo fantastični profesionalci, već i divni ljudi. Moj san je da budemo organizacija koja se neprekidno razvija i cveta, ispunjeni pozitivnom energijom i da uvek budemo prepoznati kao sjajno mesto za rad, prvi izbor za mlade talente, ali i najpouzdaniji partner za sve naše potrošače i stejkholdere“, istakla je Đokićeva ovim povodom, i dodala da, ako volite ono sto radite, ništa nije nemoguće. Neda je majka dva dečaka i ima bogato internacionalno iskustvo u okviru komercijalnog sektora. Svoju karijeru je započela u Velikoj Britaniji, u kompaniji Unilever nakon čega se pridružila L'Oreal -u, gde je izgradila karijeru u marketingu na pozicijama kao što su Group Brand Manager i marketing menadžer različitih kozmetičkih brendova. Đokićeva 2009. godine počinje sa radom u kompaniji Estee Lauder kao marketing menadžer za brend Bobbi Brown, a 2012. godine prelazi u kompaniju Coca-Cola Hellenic Srbija kao menadžer za negazirana pića, gde je 2014. imenovana za direktorku marketinga. Nakon impresivne karijere u marketingu, 2018. godine, Neda je napravila korak dalje i uspešno radila na poziciji direktorke prodaje u kompaniji Coca-Cola Hellenic Srbija. Tokom 2019. godine, Neda prelazi u kompaniju HEINEKEN Srbija i, kao direktorka marketinga, nastavlja uspešan razvoj kompanijskog portfolija i učvršćuje poziciju kompanije na tržištu Srbije.
Nikola Vuletić, predsednik Izvršnog odbora UniCredit Banke Srbija, svoje bogato poznavanje finansijskog tržišta Srbije i poslovno iskustvo, sticao je u sektoru privrede, stanovništva i upravljanja rizicima. Svoju profesionalnu karijeru započeo je 2003. godine u Eksimbanci. Dalju karijeru je nadograđivao u okviru iste banke, na različitim pozicijama u okviru Sektora za poslovanje sa privredom. U HVB banci, svoje angažovanje nastavlja u Odeljenju za rad sa velikim i međunarodnim kompanijama. Sa pozicije šefa tima u ovom Odeljenju, krajem 2007. biva unapređen u direktora Odeljenja za poslovanje sa srednjim preduzećima. U martu 2009. godine imenovan je za direktora Direkcije za komercijalne poslove u okviru Sektora poslovanja sa stanovništvom i malom privredom, nakon čega, 1. avgusta 2012. godine, preuzima funkciju direktora Sektora poslovanja sa stanovništvom i malom privredom. U julu 2017. godine prelazi na poziciju direktora Sektora za upravljanje rizicima. Na funkciju predsednika IO UniCredit Bank Srbija imenovan je septembra 2017. godine. Završio je Ekonomski fakultet, smer Međunarodni menadžment. Svoje profesionalno usavršavanje nastavio je na brojnim internacionalnim programima od kojih su najznačajniji INSEAD, IMD, IESE bussines schools.
Ivica Dačić, prvi potpredsednik Vlade zadužen za spoljnu politiku i bezbednost i ministar spoljnih poslova. Rođen je 1. januara 1966. godine u Prizrenu. Završio je Gimnaziju „Stevan Sremac” u Nišu. Diplomirao je na Fakultetu političkih nauka u Beogradu, sa prosečnom ocenom 10 (deset). Od 1992. godine je bio narodni poslanik u Saveznoj skupštini SRJ, a od 2004. godine i u Narodnoj skupštini Republike Srbije. Bio je ministar za informisanje u prelaznoj Vladi Srbije 2000. godine. Predsednik je Socijalističke partije Srbije od 2006. godine. Bio je prvi potpredsednik Vlade - zamenik predsednika Vlade i ministar unutrašnjih poslova od jula 2008. do jula 2012. godine. Obavljao je funkciju predsednika Vlade i ministra unutrašnjih poslova od jula 2012. do aprila 2014. godine. Od aprila 2014. godine do oktobra 2020. godine bio je prvi potpredsednik Vlade i ministar spoljnih poslova. Od oktobra 2020. do avgusta 2022. godine obavljao je dužnost predsednika Narodne skupštine Republike Srbije. Poseduje višedecenijsko iskustvo i rezultate ostvarene u učešću i rukovođenju u različitim organima izvršne i zakonodavne vlasti u Republici Srbiji. Tokom 2015. godine predsedavao je OEBS-u. Dobitnik je priznanja „Najevropljanin” za 2009. godinu, Ordena prijateljstva Ruske Federacije 2018. godine i priznanja Statueta „Kapetan Miša Anastasijević” 2018. godine. Hobi mu je muzika. Obavljao je funkcije predsednika KK „Partizan” iz Beograda, potpredsednika Jugoslovenskog olimpijskog komiteta i predsednika Sportskog saveza Srbije.
Mihailo Jovanović, ministar informisanja i telekomunikacija Rođen je 1972. u Beogradu. Diplomirao je na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu, kao jedan od najboljih studenata u generaciji, na kojem je postao i magistar elektrotehničkih nauka. Doktor ekonomskih nauka postao je 2012. godine, da bi svoju drugu doktorsku tezu prijavio iz oblasti matematike i računarskih nauka 2022. godine na Kriminalističko-policijskom Univerzitetu u Beogradu. Prvu polovinu radnog veka proveo je u Pošti Srbije, čiji je i stipendista bio, kao direktor odgovoran za IT, elektronske komunikacije i razvoj, gde je doprineo osmišljavanju i implementaciji novog poštanskog tehnološko-informacionog sistema i izgradnji regionalnih poštansko-logističkih centara u Beogradu, Novom Sadu i Nišu. Jedan je od najzaslužnijih stručnjaka za to što je Pošta, zahvaljujući digitalizaciji i razvoju elektronskog poslovanja, 2016. godine ostvarila najbolji poslovni rezultat u svojoj istoriji. Od osnivanja Kancelarije za informacione tehnologije i elektronsku upravu Vlade Republike Srbije 2017. godine postaje njen direktor. U kratkom periodu doprineo je intenzivnom razvoju usluga i infrastrukture elektronske uprave, digitalnoj transformaciji javne uprave, napretku digitalne ekonomije, ali i prepoznatljivosti, poverenju i veri građana u eUpravu. Izgradnjom Državnog data centra u Kragujevcu, kao i implementacijom elektronskih usluga Bebo, dobro došla na svet, eVrtić, eUpis, Moja srednja škola, eSanduče, elektronski potpis u klaudu i mnogih drugih ostavio je neizbrisiv trag u digitalizaciji javne uprave u Srbiji. Dobio je nagradu Ministarstva za nauku, tehnologije i razvoj Vlade Republike Srbije 2002. godine na javnom pozivu za najbolje mlade istraživače i naučnike koji su svojim angažovanjem dali doprinos razvoju nauke i tehnologije, promenama u zemlji, kao i započetim reformama; koji su ostali u zemlji i svojim angažovanjem doprineli njenom sveukupnom bržem razvoju i povezivanju sa svetom. Godine 2022. dobio je Nagradu grada Beograda despot Stefan Lazarević koja se dodeljuje za delo koje predstavlja najvrednije dostignuće u umetnosti, nauci, medicini, arhitekturi i urbanizmu, poljoprivredi, novinarstvu, obrazovanju, sportu i zaštiti životne sredine. Nagradu je dobio za izuzetni doprinos u organizaciji i realizaciji vakcinacije stanovništva u Beogradu u 2021. godini u okolnostima proglašene svetske pandemije virusa SARS-CoV-2/COVID-19. Oženjen je Anetom, otac Stefana i Aleksandra. Mihailo Jovanović
Tomislav Žigmanov, ministar za ljudska i manjinska prava i društveni dijalog Rođen je 1967. godine u Tavankutu. Diplomirao je filozofiju u Novom Sadu. Živi i radi u Subotici. Društveno je aktivan od 1990. godine. Bio je član uredništva subotičkog dvonedeljnika „Žig“ od 1994. do 1996. godine, zamenik glavnog urednika od 1996. do 1997, a 1998. glavni i odgovorni urednik ovog lista. U periodu od 1997. do 1998. godine bio je koordinator za programe edukacija za civilno društvo pri Otvorenom univerzitetu u Subotici. Nosilac je izgradnje nekoliko najvažnijih hrvatskih institucija u Subotici: prvi glavni i odgovorni urednik programa na hrvatskom jeziku Radio Subotice od 1998. do 2000. godine, jedan je od inicijatora, pokretača, kao i prvi predsednik Upravnog odbora NIU Hrvatska riječ od 2002. do 2004. godine, kao i prvi ravnatelj Zavoda za kulturu vojvođanskih Hrvata od 2008. godine. Predaje povijest filozofije na Teološko-katehetskom institutu Subotičke biskupije, a kao gostujući predavač održao je desetak predavanja na visokoškolskim ustanovama u zemlji i Hrvatskoj. Piše pesme, refleksivnu prozu, eseje, naučne i filozofske radove. Autor je šesnaest knjiga iz navedenih područja, od kojih je nekoliko i nagrađeno. Redovno prati manjinsku i interetničku problematiku, u okviru čega piše i o problematici položaja hrvatske manjine u Vojvodini. Učestvovao je na tridesetak filozofskih i naučnih simpozijuma, konferencija i skupova. Radovi su mu prevođeni na engleski, nemački, mađarski, rumunski, bugarski i rusinski jezik. Predsednik je Demokratskog saveza Hrvata u Vojvodini od 2015. godine. Bio je narodni poslanik u Narodnoj skupštini u mandatu od 2016. do 2020. godine.
Dr Dragan R. Simić (1961, Medveđa), Srbija, je redovni profesor i dekan Univerziteta u Beogradu – Fakulteta političkih nauka od 2015. godine. Predaje međunarodne odnose, nacionalnu i globalnu bezbednost, velike strategije i strateško mišljenje, geopolitiku, spoljnu i bezbednosnu politiku SAD i srpsko – američke odnose na matičnom i fakultetima u regionu i u inostranstvu (Crna Gora (Univerzitet Donja Gorica), Bosna i Hercegovina (Republika Srpska), Italija, Grčka, SAD...). Predavao je takođe, na Diplomatskoj akademiji Ministarstva spoljnih poslova Republike Srbije, na Vojnoj akademiji i najvišim vojnim školama u Srbiji. Profesor Dragan R. Simić je 2014. godine izabran za profesora Univerziteta Klemson, Južna Karolina, SAD, na osnovu sporazuma o saradnji Univerziteta u Beogradu – Fakulteta političkih nauka (Centra za studije SAD) i Univerziteta Klemson. Takođe, rukovodi projektom „Srpska obrazovna alijansa“ (Serbian Educational Alliance) koji zajedno sprovode Ohio State University, SAD, i Centar za studije SAD Fakulteta političkih nauka Univerziteta u Beogradu. Predsednik je Matičnog odbora za pravo ekonomiju i političke nauke Ministarstva prosvete, nauke i tehnološkog razvoja Republike Srbije od 2017. godine. Kao urednik izdavačke delatnosti u IIC SSO Srbije (1986 – 1990), uredio je preko 60 monografija, potom kao glavni i odgovorni urednik časopisa Ideje, Velike i Male edicije Ideja uredio je Izabrana dela Vilhelma Rajha u pet tomova. Objavio je sledeće knjige: Pozitivan mir (1993), Poredak sveta (1999), Nauka o bezbednosti (2002), Svetska politika (2009), Rasprava o poretku, drugo izdanje (2012) i Svetski poredak: politika Vudroa Vilsona i Frenklina Delana Ruzvelta (2022). Sa engleskog je preveo studije Džozefa Naja, Kako razumevati međunarodne sukobe (2006), Džona Miršajmera, Tragedija politike velikih sila (2009) (zajedno sa mr Draganom Živojinovićem i dr Miljanom Filimonovićem); Roberta D. Šulcingera, Američka diplomatija od 1900. godine (2011) (zajedno sa Draganom Živojinovićem) i Džona Miršajmera, Tragedija politike velikih sila –izmenjeno i dopunjeno izdanje (2017) (zajedno sa Draganom Živojinovićem). Takođe, uredio je devet zbornika radova: Integracija Zapadnog Balkana u mrežu globalne bezbednosti (2011); Meka moć država (2013.) (zajedno sa Draganom Živojinovićem i Nikolom Kosovićem); Politika Sjedinjenih Američkih Država prema regionu Zapadnog Balkana i Republici Srbiji (2015) (zajedno sa Draganom Živojinovićem); Sjedinjene Američke Države i izazivači (2015) (zajedno sa Draganom Živojinovićem i Nikolom Jovićem); Neutralnost u međunarodnim odnosima: šta možemo da naučimo iz iskustva Švajcarske? (zajedno sa Dejanom Milenkovićem i Draganom Živojinovićem) (2016.); Pojmovnik američkih predsedničkih izbora 2016. (The Handbook of the U. S. Presidential Elections 2016) (zajedno sa Draganom Živojinovićem i Stevanom Nedeljkovićem) iz 2016. godine; Evropa za mene (zajedno sa Dejanom Milenkovićem i Draganom Živojinovićem (2018); Migracije kao bezbednosni izazov za Republiku Srbiju i bezbednost Zapadnog Balkana, (2020) (zajedno sa Dejanom Milenkovićem i Draganom Živojinovićem) i Srpsko-američki odnosi: trideset godina od pada Berlinskog zida, (2021) (zajedno sa Stevanom Nedeljkovićem i Draganom Živojinovićem). Pored toga, objavio je više desetina tekstova u naučnim i stručnim časopisima i zbornicima radova. Obavljao je dužnost prodekana za osnovne studije Fakulteta političkih nauka Univerziteta u Beogradu (2003 – 2004.). Osnivač je i direktor Centra za studije Sjedinjenih Američkih Država na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu (2004). Centar za studije SAD je prvi centar te vrste u okviru jednog državnog univerziteta u regionu Jugoistočne Evrope. Utemeljio je sistematsko i obuhvatno izučavanje Amerikanistike u Srbiji. Takođe, šef je master akademskih studija SAD kao i novoosnovanog master programa „Globalne i strateške studije“ a od 2012. go 2015. godine bio je šef doktorskih međunarodnih i evropskih studija na na Univerzitetu u Beogradu – Fakultetu političkih nauka. Na Univerzitetu u Beogradu, u okviru Studija pri Univerzitetu, šef je master programa „Studije migracija“ (2017). Bio je predsednik Etičkog odbora Univerziteta u Beogradu (2018-2021). Član je uređivačkog odbora časopisa „Međunarodne studije“ iz Zagreba, „Review of International Affairs“, „Vojno delo“ i „Journal of Regional Security“ iz Beograda. Bio je stipendista Fulbrajtovog programa o spoljnoj politici SAD na Univerzitetu Južne Karoline (2003) i bio na stručnom usavršavanju na Metju B. Ridžvej Centru za međunarodne bezbednosne studije na Univerzitetu u Pitsburgu (2005.). Oženjen je i otac je dvoje dece.
Pavle Janković je načelnik Odeljenja za regionalne inicijative, Sektora za EU, Ministarstva spoljnih poslova Republike Srbije od 2012. godine, gde radi na unapređenju regionalne saradnje na zapadnom Balkanu i integraciji regiona u EU. Nacionalni je koordinator Srbije za Regionalni savet za saradnju (RSS), Jadransko-jonsku inicijativu (JJI) i Fond za zapadni Balkan (FZB), kao i za makroregionalnu strategiju EU za Jadransko-jonski region (EUSAIR), a trenutno je predsedavajući predsedavanja Srbije FZB 2022. Bio je otpravnik poslova i zamenik ambasadora R. Srbije u Francuskoj (2008-2012), osnivač i predsednik Centra za međunarodne i bezbednosne poslove (ISAC fond) (2006-2008), pomoćnik ministra za politiku odbrane u Ministarstvu odbrane SCG (2004-2005) i savetnik predsednika Skupštine za nacionalnu bezbednost (2004). Njegove prethodne dužnosti uključuju rad u istraživačkim centrima, akademskim krugovima i međunarodnim organizacijama, uključujući ASB, IOM, OEBS, Mirovni korpus SAD, kao i u privatni sektor od 1993. Diplomirao je međunarodne odnose i diplomatiju na Međunarodnom univerzitetu Šiler u Londonu i magistrirao međunarodne odnose i strateške studije na Univerzitetu Lankaster. Autor je više eseja i članaka na teme od međunarodnih odnosa do kulture i urednik tri knjige o reformi sektora odbrane i bezbednosti. Od marta 2021. član je Programskog savetodavnog odbora za međunarodne odnose Međunarodnog univerziteta Šiler, Pariski kampus. Dobitnik je nacionalnog ordena zasluga Republike Francuske u rangu komandanta. Tečno govori engleski, francuski i češki jezik. Oženjen je i otac dvoje dece.
Radojka Nikolić, osnivač i glavni urednik dva mesečnika – Ekonometra i Magazina Biznis, koji su izlazili u print izdanju od januara 2006. g. do januara 2021. ( www.nirapress.com ). Od januara 2021., postoje u samo elektronskom obliku kroz portale www.magazinbiznis.rs , www.ekonometar.rs . Diplomirala na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, potom radila u nekoliko redakcija - Radio Beograd, Borba, Rad. Od 1990. radila kao novinar i urednik Ekonomske rubrike lista Politika. Autor je knjiga „Dragoslav Avramović – tvorac ekonomskog čuda“ (1995. god.), „Ekonomisti o tranziciji u Srbiji“ (2003. g), autor i projekt menadžer trogodišnjeg istraživanja „Otvoreno o korupciji u Srbiji“ u saradnji sa Fondacijom Fridrih Ebert (serija okruglih stolova realizovanih od 2001. do 2004. god.) i istraživanje „Socijalna slika i reforme u Srbiji” (2003. godine). Važne nagrade i priznanja: Godišnja nagrada lista Politika 1995. godine za najboljeg novinara; Nagrada Udruženja poslovnih žena Srbije Cvet uspeha za ženu zmaja 2009. god.; Glavna godišnja nagrada Beogradske bankarske akademije 2009. god. za ekonomsku analitiku, uređivanje i novinarstvo; Nagrada časopisa TABOO „Zlatno pero“ 2010. god.; Godišnja nagrada Privredne komore Srbije za najboljeg ekonomskog novinara 2010. god.; Godišnja nagrada za novinare Srpska asocijacije menadžera (SAM)2014.; Nagrada za životno delo Udruženja novinara Srbije i Crne Gore (novembar 2015.); Nagrada kompanije Hugo Bos za ženu heroja (8. marta 2016.).
Natali Delić je završila Elektrotehnički Fakultet u Beogradu, smer telekomunikacija, master menadžment studije Ekonomskog Fakulteta u Beogradu i MBA studije Texas A&M-commerce univerziteta iz SAD. Prvi posao bio joj je u Institutu Mihajlo Pupin u Beogradu, a 2002 godine pridružila se Telekomu Srbija gde je radila u sektoru za informacione tehnologije Mobilne telefonije Srbije. 2008. godine prešla je u komercijalnu direkciju Telekoma Srbija i do 2013. vodila Sektor za razvoj usluga i servisa za rezidencijalne korisnike. Od 2013 do 2020. godine radila je za A1 Telekom Austrija Grupu, prvo kao IT&CNS direktor a zatim kao CTIO za teritorije Srbije i Slovenije. 2021. godine ponovo se pridružuje Telekomu Srbija na poziciji Direktora direkcije za strategiju i digital.
Marko Blagojević, ministar za javna ulaganja Rođen je 1974. godine u Beogradu. Pohađao je Petu beogradsku gimnaziju i Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu. Društveno-politički je aktivan u Srbiji od 1993. godine. Tokom studentskih protesta 1996/1997. godine bio je član Glavnog odbora Studentskog protesta i član Pravnog odbora Studentskog protesta. Bio je jedan od osnivača i portparol prvog Studentskog parlamenta Univerziteta u Beogradu 1997. godine. Iste godine sa grupom kolega i profesora osniva Centar za slobodne izbore i demokratiju, prvu domaću organizaciju za posmatranje izbora, a potom 2005. godine, sa grupom kolega osniva CeSID DOO, jednu od vodećih domaćih agencija za istraživanje javnog mnjenja i analitiku. U kapacitetu programskog i izvršnog direktora, tokom perioda od 1997. do 2014. godine, sarađivao je sa brojnim domaćim, stranim i međunarodnim organizacijama i medijima na realizaciji brojnih projekata. U periodu od 2003. do 2008. godine bio je član Upravnog odbora Fonda za otvoreno društvo. Od 2007. do 2011. godine bio je angažovan kao predavač na katedri za Politički marketing Fakulteta za medije i komunikacije Univerziteta Singidunum u Beogradu. Od 2003. do 2014. godine je, kao konsultant brojnih stranih i međunarodnih klijenata, bio angažovan na projektima u Rumuniji, Bugarskoj, Crnoj Gori, Severnoj Makedoniji, Gruziji, Rusiji, Maleziji i drugde. Imenovan je 2014. godine za direktora novoosnovane Kancelarije za pomoć i obnovu poplavljenih područja, kojoj je Vlada Republike Srbije poverila posao upravljanja obnovom nakon katastrofalnih poplava iz maja te godine. Za direktora novoosnovane Kancelarije za upravljanje javnim ulaganjima, kojoj je Vlada Republike Srbije poverila posao upravljanja obnovom infrastrukture u zdravstvu, prosveti, socijalnoj zaštiti, sportu i kulturi, imenovan je 2015. godine. Govori engleski i francuski jezik. Oženjen, otac jedne ćerke.
Joan Hoey heads a team of analysts covering Europe, in the Economist Intelligence Unit's Country Analysis division. She is personally responsible for providing political and economic forecasts for a number of countries in the region, including the UK and Greece. Joan has long experience in sharing her country and specialist expertise with clients. She is an experienced speaker and media presenter.
Joan is the editor of The Economist Intelligence Unit's flagship annual Democracy Index. She joined The EIU in 1995 after working as a freelance journalist covering the UK, Ireland and Eastern Europe. She has a first class BA in History from Sussex University. She speaks English and Serbo-Croat (intermediate).
Aldo Lele is Sustainability manager at IKEA South East Europe (SEE). South East Europe region includes 5 countries - Croatia, Romania, Serbia, Slovenia and Ukraine. He is responsible for leading, developing and implementing sustainability related projects and topics in the whole SEE market. Aldo has been with IKEA for 16 years. He started his IKEA journey in 2006 in IKEA Portugal. He has changed various positions in IKEA Portugal through years and some of them are: Communication and Interior design manager, Project manager, Country Sustainability leader and he is Sustainability manager in SEE region at the moment. Aldo is passioned about People and Planet positive actions and inspiring others to live more sustainable life. He believes that together with co-workers and customers around the world, a new vision of how people can live a better life within the limits of the planet can be co-created. That means that everybody should always think long-term - The more people we reach, the bigger the impact we can have together.
Goran Vesić Ministar građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture Rođen je 1969. godine u Kruševcu, a odrastao u Mariboru, u Sloveniji, i Kraljevu. Osnovnu školu i Gimnaziju završio je u Kraljevu, a diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu. Bio je stažista Evropske fondacije Robert Šuman u Evropskoj komisiji i Evropskom parlamentu 1999. godine. Od februara do septembra 1997. bio je član Izvršnog odbora Skupštine grada Beograda, a od 1996. do 2000. odbornik Skupštine grada Beograda. Bio je poslanik Narodne skupštine Republike Srbije od 2000. do 2003. godine, od 2001. do 2002. predsednik Administrativnog odbora Narodne skupštine Republike Srbije, od 2001. do 2003. savetnik saveznog ministra unutrašnjih poslova SR Jugoslavije i zamenik predsednika Odbora za odbranu i bezbednost Narodne skupštine Republike Srbije, a savetnik ministra odbrane Državne zajednice Srbija i Crna Gora od 2003. do 2004. godine. Bio je član Komisije za podelu vojne imovine između Srbije i Crne Gore nakon prestanka postojanja SR Jugoslavije i nastanka Državne zajednice Srbija i Crna Gora u periodu od 2003. do 2004. godine. Na funkciji odbornika Skupštine gradske opštine Vračar bio je od 2004. do 2008. godine. Bio je sekretar Privremenog organa grada Beograda koji je imenovala Vlada Republike Srbije u periodu od novembra 2013. do aprila 2014. godine, član Upravnog odbora Privredne komore Beograda od 2013. do 2014. godine. Za odbornika Skupštine grada Beograda biran je na izborima održanim 2014, 2018. i 2022. godine. Od 2014. do 2018. godine bio je gradski menadžer Grada Beograda, a od 2018. do 2022. godine obavljao je funkciju zamenika gradonačelnika Grada Beograda. Od 1994. do 1997. godine bio je šef Kabineta predsednika Demokratske stranke Zorana Đinđića. Učestvovao je u izbornim kampanjama u Crnoj Gori od 1997. do 2000, kao i u izbornoj kampanji u Republici Srpskoj 1997. godine. Posle 2004. godine aktivno je učestvovao u izbornim kampanjama u Sloveniji, Bugarskoj i Severnoj Makedoniji. U periodu od 1984. do 1988. godine bio je član ansambla Pozorišta u Kraljevu. Od 1985. do 1988. godine radio je kao novinar lista „Ibarske novosti” iz Kraljeva i urednik omladinskog programa na Radio Kraljevu. U periodu od 1988. do 1989. godine, dok je bio na odsluženju vojnog roka, radio je u vojnom vazduhoplovnom listu „Krila armije”. Od 1990. do 1994. godine bio je novinar lista „Demokratija”, a zamenik glavnog i odgovornog urednika lista „Student” od 1992. do 1993. godine. Bio je predsednik Organizacionog odbora X Beogradskog maratona 1997. godine i XXVII Beogradskog maratona 2014. godine, kao i predsednik Počasnog odbora XXXV Beogradskog maratona 2022. godine. Bio je predsednik Počasnog odbora završnog košarkaškog turnira Evrolige u Beogradu 2022. godine. Član Predsedništva Košarkaškog saveza Beograda bio je od 2005. do 2007. godine. Od 2014. godine predsednik je Organizacionog odbora Beogradskog džez festivala. Zaštitu nacionalnog identiteta smatra posebno važnim za svakog političara, pa je tako inicirao donošenje odluke Skupštine grada Beograda o popustu na plaćanje firmarine od pet odsto za sva pravna lica koja u natpisu firme koriste ćirilicu. Na njegov predlog, Beograd je dobio spomenike Borislavu Pekiću, despotu Stefanu Lazareviću i Aleksandru Deroku, a u toku je izrada spomenika Branku Pešiću, Milošu Crnjanskom, Meši Selimoviću, Jovanu Jovanoviću Zmaju, Vasku Popi i američkom predsedniku Vudro Vilsonu. Doneo je odluku da Beograd prihvati donaciju iz Rusije i postavi spomenik poslednjem ruskom caru Nikolaju Romanovu. Na njegov predlog ulice u Beogradu dobili su Blagoje Jovović, kraljica Draga Obrenović, knez Pavle Karađorđević, kneginja Julija Obrenović, princeza Olivera, američki predsednik Vudro Vilson, bivši američki ambasador u Beogradu Džon Kenan, major Aleksandar Mišić, Koča Popović, Peko Dapčević, sovjetski maršal Fjodor Tolbuhin i sovjetski general Vladimir Ždanov, vizantijski carevi Justinijan i Iraklije. Posebno je ponosan na svoju ulogu u rekonstrukciji Savskog trga i postavljanju spomenika Stefanu Nemanji na predlog predsednika Republike Srbije Aleksandra Vučića. Na njegov predlog Grad Beograd i Biblioteka grada Beograda ustanovili su nagradu Beogradski pobednik za najbolji roman napisan na srpskom jeziku i nagradu „Dušan Radović” za najbolje delo dečije književnosti. Počasni je član Udruženja književnika Srbije. Inicijator je osnivanja Fondacije za decu i omladinu Beograda „Gnezdo” i Fondacije za mlade talente Grada Beograda. Predsednik je Organizacionog odbora manifestacije „Dani slobode” od 2018. do 2022. godine, u okviru koje se, na njegovu inicijativu, prvi put počelo sa zajedničkim proslavljanjem 20. oktobra, dana kada je Beograd oslobođen u Drugom svetskom ratu, i 1. novembra kada je Beograd oslobođen u Prvom svetskom ratu. Bio je urednik srpskog izdanja knjige bivšeg američkog predsednika Baraka Obame „Smelost nade” 2008. godine. Redovni je kolumnista dnevnog lista „Politika”. Objavio je tri knjige i jednu brošuru. „Knjiga o Beogradu”, koja je objavljena 2019. godine, izdata je u dva izdanja i prevedena na engleski, ruski i kineski jezik. „Knjiga o Beogradu 2” objavljena je 2022. godine i prevedena je na engleski jezik. Knjigu „Varoš beogradska” izdao je 2021. godine, a „Vodič za političku komunikaciju sa biračima” u izdanju Fondacije za srpski narod i državu objavio je 2021. godine. Po njegovoj „Knjizi o Beogradu“ 2021. godine snimljena je dokumentarna TV serija „Beogradske priče”, čiji je scenarista. Bio je predsednik Upravnog odbora JKP „Gradsko zelenilo” od 1997. do 1999, Upravnog odbora JKP „Gradske pijace” od 2000. do 2002. i Upravnog odbora JP „Ada Ciganlija” od 2002. do 2006. godine. Član Upravnog odbora brokersko-dilerskog društva „AB Invest” bio je od 1997. do 2000. godine, a član Nadzornog odbora kompanije Jugoslovensko rečno brodarstvo od 2001. do 2005. godine. Bio je izvršni direktor kompanije Wireless media d.o.o. od 2004. do 2008. godine, i član Odbora savetnika kompanije International communication partners od 2008. do 2014. godine. Dobitnik je Svetosavske nagrade 2018. godine za doprinos nauci i obrazovanju u Republici Srbiji. Potpredsednik Komisije za Memorijalni centar „Staro sajmište“ bio je u periodu od 2014. do 2018. godine i jedan je od pisaca Zakona o memorijalnom centru Staro sajmište. Na njegov predlog je Skupština grada Beograda utvrdila 10. maj kao Dan sećanja na žrtve Holokausta u Beogradu. Inicijator je saradnje Istorijskog arhiva Beograda i Svetskog memorijalnog centra Holokausta „Jad Vašem“ i Memorijalnog muzeja Holokausta iz Vašingtona. Dobitnik je 2018. godine Povelje „Jozef Žamboki daruje građanima Beograda i Srbije”, koju dodeljuju Kneset, parlament Izraela, i Ministarstvo inostranih poslova Izraela za izuzetan doprinos jačanju međudržavnih odnosa i kulturnih veza dveju zemalja. Na izborima za Narodnu skupštinu Republike Srbije koji su održani 3. aprila 2022. godine izabran je za narodnog poslanika. Član je Predsedništva i Glavnog odbora Srpske napredne stranke.
Edin Đerlek, ministar bez portfelja Rođen je 1987. godine u Beogradu, gde je završio osnovnu školu i Osmu beogradsku gimnaziju. Institut za arapski jezik u trajanju od tri godine na Univerzitetu „Abu Nour” u Damasku (Sirija) upisuje 2006. godine i završava u rekordnom roku. Fakultet za islamske studije u Novom Pazaru, odsek Šerijatsko pravo, gde je proglašen za studenta generacije 2010-2014. godine, završava sa izvanrednim rezultatima. Tokom studija je izabran za predsednika Studentskog parlamenta FIS-a tri godine zaredom, potom i za potpredsednika Unije studenata islamskih fakulteta (USIF) i asistenta urednika časopisa „Talib”. Master studije na Fakultetu za islamske studije upisuje 2015. godine. Naredne godine upisuje Pravni fakultet na Internacionalnom univerzitetu, koji završava sa izvanrednim rezultatima i diplomira sa ocenom deset na temi „Diplomatija”. Paralelno sa osnovnim i postdiplomskim studijama obavlja nekoliko važnih funkcija: – 2014. godine je imenovan za šefa Kabineta akademika muftije Muamera Zukorlića i sekretara Muftijstva sandžačkog pri Islamskoj zajednici u Srbiji, – 2014. godine je izabran za portparola stranke Bošnjačke demokratske zajednice Sandžaka (BDZS), sadašnji naziv Stranka pravde i pomirenja (SPP); – 2014. godine je imenovan za asistenta na Fakultetu za islamske studije zahvaljujući izvanrednim rezultatima na ovoj visokoobrazovnoj ustanovi, – 2015. godine je imenovan za profesora u Medresi Gazi Isa-beg na predmetu Filozofija, – 2016. godine je izabran za direktora Političke akademije, – 2016. i 2020. godine je bio kandidat za narodnog poslanika u Skupštini Republike Srbije, – 2016. i 2020. godine je izabran za odbornika u Skupštini grada Novog Pazara, – 2014. i 2018. godine je izabran za vijećnika u Bošnjačkom nacionalnom vijeću (BNV); – 2018. godine je izabran za generalnog sekretara Stranke pravde i pomirenja, – 2019. godine je imenovan za asistenta na Internacionalnom univerzitetu i profesora u Ekonomsko-trgovinskoj školi, – 2021. godine je izabran za člana Odbora za rodnu ravnopravnost pri Skupštini grada Novog Pazara, kao i za člana mnogih stručnih komisija i tela, – 2022. godine je izabran za potpredsednika Stranke pravde i pomirenja. Objavio je nekoliko naučnih radova, učesnik je mnogobrojnih seminara, naučnih skupova i međunarodnih konferencija i samita širom sveta. Uspešno i predano je posvećen političkom delovanju, ali i humanitarnom radu, koji je posebno došao do izražaja u vreme pandemije koronavirusa, gde je sa svojim timom pomogao na stotine porodica širom zemlje. Tečno govori arapski, engleski i ruski jezik. Pohađao je Vašingtonski institut za globalne političke lidere kao i Školu političkih studija Saveta Evrope i Beogradskog fonda za političku izuzetnost. Edin Đerlek
Ostoja Mijailović, iskusan je menadžer i vlasnik nekoliko uspešnih preduzeća, specijalizovani u automotivu, osiguranju i drugim industrijama. Fokusiran na poslovne, ekonomske, komercijalne i sportske teme kao i na lični razvoj. Učestvovao u lokalnim i regionalnim konferencijama, sastancima privredne komore i ostalim poslovnim skupovima. Zainteresovan za rad u sportu, aktivno ušestvuje u kreiranju strateškog poslovanja košarkaškog kluba Partizan i Jugoslovenskog sportskog društva Partizan. Oženjen, otac dva sina.
Vojin Đorđević, osnivač i kreator brendova VODAVODA i Gorki list Rođen je 1959. godine u Srpskom Babušu. Veoma rano, još kao mladić upustio se u preduzetničke vode, a danas je brend entuzijasta koji je najviše posvećen razvoju brenda VODAVODA, sa misijom i vizijom da ova jedinstvena voda koja izvire iz arteške izdani sa 605 metara u izuzetnom ekološkom lokalitetu Banje Vrujci osvoji svet, te je ova domaća prirodna mineralna voda dostupna u 17 zemalja, na četiri kontinenta. Izuzetno je posvećen razvijanje novih mladih kadrova, razvoju tržišta prirodnih mineralne voda iz Srbije, podržava sport, te ne čudi što je VODAVODA izbor vrhunskih sportista, Košarkaškog saveza Srbije, Fudbalskog saveza Srbije i Srpskog atletskog saveza. Otac je dva sina i uživa u odrastanju četvoro uničića.